elektromagnetyczny układ
Encyklopedia PWN
Lorentza przekształcenia, transformacje Lorentza,
fiz. przekształcenia wiążące składowe wielkości fiz. (położenia, energii-pędu, pola elektromagnetycznego itp.) w 2 różnych inercjalnych układach odniesienia;
macierz S, macierz rozpraszania,
macierz nieskończonego wymiaru, której elementy określają amplitudy prawdopodobieństwa przejścia ze stanu początkowego (opisującego stan układu w chwili −∞) do stanu końcowego (w chwili +∞);
magnetometr
przyrząd do pomiaru różnych wielkości magnet. i ich zmian, np. elementów ziemskiego pola magnet., podatności i naturalnej pozostałości magnet. minerałów, skał i obiektów z wypalanej gliny, nasycenia magnet. przy badaniu przemian fazowych w stali, a także do wyznaczania krzywej magnesowania materiałów ferromagnetycznych.
[gr.],
urządzenie elektryczne złożone z części zdolnych do wykonywania względem siebie ruchu obrotowego (maszyna elektryczna wirująca) lub postępowego (maszyna elektryczna liniowa; silnik liniowy) i przeznaczone do przetwarzania energii mechanicznej w elektryczną (prądnica elektryczna), energii elektrycznej w mechaniczną (silnik elektryczny) lub energii elektrycznej w energię elektryczną o innych wartościach napięcia, częstotliwości, liczbie faz itp. (przetwornica elektryczna);
jednostka długości, podstawowa w układzie SI;
mikroskop elektronowy skaningowy, ang. Scanning Elektron Microscope (SEM),
rodzaj mikroskopu elektronowego, w którym wiązka elektronów, skupiona na powierzchni badanej próbki w plamkę o bardzo małej średnicy (do 0,1 nm), omiata wybrany prostokątny obszar powierzchni ruchem skanującym, linia po linii.
